Van overleven naar leven
Herken je het gevoel van geleefd te worden? Van steeds maar weer de controle te willen houden in de hoop dat je grip houdt op de zaken? Met je hoofd alles uit te willen puzzelen maar er steeds maar niet uit te komen waardoor je het gevoel krijgt vast te zitten in je hoofd?
Overweldigd te worden door emoties en zelf bang te worden om echt weer te voelen? Het gevoel van continu “aan” te moeten staan en daardoor niet meer echt tot rust te komen? Jarenlang heb ik hier last van gehad. Ik was meer aan het overleven dan aan het leven. Ik verlangde ernaar me vrijer te voelen en het leven weer voluit te kunnen omarmen.
Mijn eerste aanraking met yoga
Vanaf het moment dat ik de yogaschool binnenstapte wist ik dat dit de plek was waar ik moest zijn. Ik heb nooit getwijfeld om door te gaan en wist vanaf het begin dat ik ook wou gaan lesgeven uiteindelijk. Een soort van “thuiskomen”. Al voelde ik me vaak onzeker en had ik twijfels over andere zaken, dit was iets waaraan ik nooit twijfelde. Nu terugkijkend op de jaren die achter me liggen was dat de eerste stap in het proces van “thuiskomen bij/in mezelf”.
Mijn overlevingsstrategie om me staande te houden in de maatschappij was in mijn hoofd alles onder controle houden, of tenminste me aan die illusie vasthouden dat ik dan controle had want dan was het minder eng. Maar eigenlijk onderdrukte ik mijn angst en ander emoties daarmee.
Ik was vaak in gedachten verzonken, mijn hoofd continu “aan”. Veel gedachten en moeite om mijn gevoel toe te laten, maar eigenlijk (over)gevoelig en snel uit balans. Overweldigd door situaties met de emoties daarbij horend en totaal niet weten hoe daarmee om te gaan. Hoe vermoeiend was dat… niet gek dat ik dan ook oververmoeid was op een gegeven moment.
Toepassen van de oefeningen
Ik heb gelijk met de start van de opleiding de Asana, Pranayama en Meditatie dagelijks toegepast thuis, waarschijnlijk voelde ik wel aan dat dit hard nodig was. Gaandeweg werd mijn hoofd rustiger, ik ging mijn lichaam beter voelen. Ik kreeg meer overzicht en helderheid. Dat bracht meer dan genoeg om ermee door te gaan.
Door het toepassen van het achtvoudige pad lukte het me om de doorstroming van energie beter te krijgen, mijn gedachten meer tot rust te brengen en me meer bewust te worden van mijn innerlijke stem in plaats van alle stemmen in mijn hoofd en alle afleidingen in de buitenwereld.
Ik heb langzaamaan geleerd mijn emoties en gevoel weer toe te laten. En ja, af en toe was het zeker in het begin eng om emoties toe te staan. Maar het voelt bevrijdend wanneer je merkt dat ze er even kunnen zijn, dan wegvloeien en er daarna juist ruimte ontstaat.
Door het toelaten van de emoties ontstond er steeds meer ruimte voor de diepere gevoelslagen; vreugde, liefde en vrede. Ik ben dankbaar voor de begeleiding die de yogaschool in dit alles biedt. De onvoorwaardelijkheid die ik hierin voel, maakt dat het lukt om in mezelf alles toe te staan wat zich aandient.
Ik kan eindelijk weer van het leven genieten
Er is zoveel meer overzicht en helderheid gekomen gedurende de jaren. Waardoor ik nu ervaar dat wanneer ik controle probeer te hebben, dit me juist vast zet en ik het steeds wanneer ik me daar bewust van wordt, probeer los te laten en er zo weer ruimte ontstaat.
Het is goed om dat te ervaren en dat geeft vertrouwen. Door het ontstaan van meer helderheid lukt het beter om onderscheidingsvermogen toe te passen en daardoor in te zien waar gedrag en gedachten vandaan komen. Door dat bewuste zien lukt het beter om bij te sturen waar nodig en op die manier patronen te doorbreken en andere keuzes te maken.
Wanneer je mijn leven vergelijkt van voordat ik begon met nu dan is het een stuk rustiger. Ik heb bewuste keuzes gemaakt gaandeweg waardoor ik steeds minder ben gaan doen. Meer rust en ruimte voor het proces van innerlijke groei.
Sommige mensen zouden het saai noemen, maar ik zou nooit meer terug willen. Van de aandacht op de buitenwereld; met alle afleidingen die daar zijn en geloof me daar heb ik me volop ingestort. Naar de aandacht meer en meer naar binnen; af en toe eng en pijnlijk maar vooral zo wonderlijk. Weer volop kunnen genieten van de kleine dingen en de vreugde en liefde van binnenuit ervaren.
De zingeving van het Leven waarna ik op zoek was en zo weet ik nu, alleen kan vinden in mezelf.
Namaskar,
Monique
